Gastarbeiderexamen deel 2 (schrijver: Rob)

Allereerst sorry voor de kop, maar in feite is het wel zo, eller hur? (uitleg volgt later..)

Na het succesvol afsluiten van G.A.examen deel 1, tv via de schotel, zijn we gisteren begonnen aan deel 2, de SFI.

SFI staat voor Svensk For Invandrare, en is een soort inburgeringscursus maar dan op taal gebied.

Met frisse tegenzin gingen we dinsdagmorgen dus gezellig naar onze eerste les toe nadat we onze kinderen hadden afgeleverd aan de schoolbus en de Dagis (peuterschool).

En tsja, hoe zeg ik dat netjes, bij aankomst zagen we een redelijk gemelleerd gezelschap bij de toegangsdeur en in de kantine zitten.

We werden opgehaald in de kantine door onze lerares Jeanette (wat in het Zweeds dan weer Gwanette wordt) een leuk uitziende, vlotte en spontane meid van onze leeftijd of zelfs nog wel wat jonger.

Ze vertelde ons, dat naar aanleiding van het telefoongesprek wat ik had gevoerd, en het intake gesprek wat wij beiden hadden gevoerd, de baas ons had ingedeeld in klas 3C. (even ter verduidelijking, je hebt 1a, 1b, 2b, 2c, 3c en 3d)

We werden naar een klas gebracht waar de complete plaatselijke middenstand op fastfood gebeid een plekje had gevonden.

Ik verheugde me al op een gezellig avondje met de gehele klas, ik ben dol op orientaals eten zal maar zeggen.

Borscht heb ik ook geen problemen mee, dat gaat er als voorgerechtje prima in.

Zoals elke nieuwe leerling, moesten ook wij mee doen aan het gebruikelijke voorstelrondje.

Gwanette begon en wat ons meteen opviel, was dat ze elke zin afsloot met "eller hur" (vrij vertaald,"of niet" maar dan in gebiedende wijs vorm)

Het is trouwens wel een beetje gebruikelijk in Zweden om een zin af te sluiten met een vragend voornaamwoord, "eller" is hier zwaar favoriet.

Maar even terug naar de les: 

Nu zitten wij in een klas van totaal 18 personen met 10 verschillende nationaliteiten, hoofdzakelijk vrouwen.

Na de eerste gehoord te hebben keken we elkaar een beetje aan van  "heb jij verstaan wat hij zei?"

Dat kon 2 kanten op, of wij hebben een probleem, of hij heeft een probleem.

Na nog 10 personen te hebben aangehoord met de meest fantastische accenten, en wij wisten waar het probleem dus lag, moesten wij onszelf voorstellen.

Buiten het feit dat ik was vergeten te vermelden dat ik getrouwd ben met Sasja, ging het naar mijn idee redelijk goed.

Sasja herinnerde mij tijdens haar voorstel gesprek eraan dat we getrouwd waren, en de cliniclown van het WFG had ook hier haar plaatsje weer gevonden, hilariteit alom.

Tijdens de eerste pauze werden we meteen apart genomen door de lerares met de mededeling dat we waarschijnlijk in de verkeerde klas zaten.

Toch fijn zo'n bron van verstandhouding, dat gevoel hadden wij ook al.

Nou zal ik niet gauw zeggen dat ik de beste van de klas was (op sasja na, alhoewel ze grammaticaal nog wel eens een steekje laat vallen...) maar voor het eerst van mijn leven had ik wel dat gevoel en bleek het later ook wel zo te zijn.

Het voordeel wat we hebben is dat we natuurlijk al een tijdje Zweedse les hebben gehad in Nederland, en dat wierp op dit moment toch wel pijnlijk hard voor de medestudenten zijn vruchten af. (bij dezen nog bedankt strenge meester Ron)

Voorstel van de lerares was om de volgende dag deel 1 (tekstverklaren/begrijpend lezen) van het SFI eindexamen te doen, en vrijdag deel 2(schrijven).

Gezien het feit dat we gewoon met haar zaten te praten en ook verstonden en begrepen wat ze zei, kregen we vrijstelling van 2 andere examen onderdelen, het luisteren en spreken.

's Middags werden we verrast met een andere lerares, die geweldig veel praattte, maar waar volgens ons niemand wat van verstond, behalve wij.

Gelukkig kregen we nog wat afleiding tussendoor ook, de sirenes gingen omdat het brandalarm was afgegaan.

Ik dacht nog bij mezelf dat het best wel link is om een alarm af te laten gaan tussen getraumatiseerde mensen en ze daarna naar buiten te jagen, maar ook dat hoort erbij in het inburgeringsproces, onlogische gebeurtenissen op een logische plaats in je hoofd zetten. (cabaret)

Vandaag was het dus zover, deel 1 van het examen.

Aangezien de lerares een beetje laat was, moesten we nog even meedoen tot de volgende pauze, daarna zouden we aan de slag moeten.

Wachten op een pauze duurt hier in Zweden overigens nooit lang, hooguit een uurtje.

Bij binnenkomst werd door onze thaise buurvrouw verteld dat ze ons gebruikt had in de huiswerkoefening, het schrijven van een tekstje waarin vantevoren opgegeven woorden gekoppeld moesten worden aan een plaatje uit het boek.

Onze namen stonden, met de nodige schrijffouten (sasja is echt een moeilijke naam) in het plaatje geschreven en dat kwam ze ons trots laten zien.

Reuzeblij dat we zo snel geaccepteerd werden, zijn we met frisse moed aan de les begonnen.

Het bleek dat we huiswerk hadden moeten maken, wat akelig klein in het hoekje van het whiteboard stond genoteerd...

Net als vroeger even snel tellen hoeveel mensen je voor je hebt, dan de juiste vraag even beantwoorden en een tien met een griffel was weer binnen.

Na 50 minuten les ben je wel aan een half uur pauze toe, dus even koffie gedronken in de kantine.

Toen moesten we aan de bak, gwanette nam ons mee naar een kamertje alwaar we uitleg kregen over het examen.

Naast mij zat iemand die een beetje begon te twijfelen over haar kunnen, en probeerde met een stevige dialoog duidelijk te maken dat als ze hopeloos zou zakken voor de test, het door de zenuwen zou komen. 

Gwanette verzekerde ons dat we absoluut niet zouden zakken aangezien ze al eens met ons gepraat had, maar mocht het toch zo zijn, dan werden de testen als nooit gemaakt beschouwd.

Deel 1 was dus tekstverklaren / begrijpend lezen, een examen van 80 minuten wat we moesten beginnen om 10 uur (na uitleg kwart over) en Sasja moest om half 12 op weg naar haar werk, krappe sokken dus volgens onze lerares.

We werden apart gezet in ieder een eigen kamertje, en Gwanette zou ondertussen nog even komen kijken of alles goed ging of even te helpen als we vragen hadden, echt heel lief.

Mochten we eerder klaar zijn, dan konden we het inleveren in het klaslokaal.

Na een half uurtje was Sasja klaar (bleek later) en 10 minuutjes later ik ook dus liep ik met het examenformulier naar het klaslokaal toe, alwaar ik geen lerares aantrof, terug naar mijn kamertje dan maar.

Opeens hoorde ik zachtjes Rob roepen, en dat bleek sasja te zijn die uit haar kamertje was ontsnapt.

Na kort overleg zijn we op zoek gegaan naar Gwanette, maar die kwam net vrolijk lachend aanlopen, eller hur.

Ze nam de formulieren aan en beloofde er even snel doorheen te kijken, dus nog even zenuwen.

Een kwartiertje later zei ze ons dat het er geweldig uit zag, dus nu vol frisse moed naar het examen van vrijdag.