mellandag

precies tussen kerst en oud en nieuw in nog even een berichtje vanuit een wit zweden. helaas is de dooi weer ingezet eergisteren en nu is het weer gaan vriezen. het is dus spek en spekgkad overal. de sleebaan hierachter is nu een heuse bobsleebaan. Omdat het puur ijs is waar je op glijdt. Heel leuk maar ook heel eng. Als moeder sta ik doodsangsten uit omdat ze inclusief hun vader met een noodgang naar beneden gaan. Onderaan de berg zit een bocht en een hoge rand met sneeuw. Daar zag ik gistermiddag rob met slee en al overheen vliegen en toen een paar benen in de lucht steken. En dat terwijl hij nog geen officiele bevestiging heeft van de verzekering hier....

Ook Ole is nergens bang voor en ach die paar tranen af en toe nemen we dan maar op de koop toe. Zelf ben ik 1 keer naar beneden gegaan op de snowracer van Ole met de remmen volledig ingetrapt...nee, dit vond ik echt te eng en niet voor herhaling vatbaar.

De kerst was leuk. Ik heb gewerkt en op 2 de kerstdag was ik vrij. Op 1ste kerstdag heeft rob met Merel en Ole een echte iglo gemaakt. compleet met bankjes, raam en ...een echte I(ce)phone.... Ze zijn uren beziggeweest met blokken uithakken enz. Het was dus niet leuk dat het 2de kerstdag ging dooien. Maar ze hebben het allebei overleefd..er was ook nog een opslagiglootje voor de frikadellen, ijsjes en patat. Nu is het weer aan het vriezen en hopen we op weer een laagje verse sneeuw. We hebben op 1ste kerstdag heerlijk gegourmet en gefondued. We hebben er wat zweedse dingen bijgekocht waaronder "prinskorv". We dachten die kunnen we lekker op de plaat leggen en bakken. Maar het was geen succes. Het zijn gewoon knakworstjes maar dan niet lekker. Niemand lust ze hier. En gister heb ik ze door het eten van de katten gedaan en 2 van de 3 katten hebben ze laten liggen!!! Nou, ja zeg...dat zegt toch wel wat.

Rob is gevraagd voor een paar weken werk binnenkort en dat is ook weer lekker. Soms heb ik ineens het vertrouwen dat het uiteindelijk goed gaat komen en dat het allemaal nog even tijd nodig heeft. Maar soms is het gewoon allemaal nog erg moeilijk. Dat voel je al als je uit bed komt. Dat zit er een gevoel in mijn lijf wat gelijk al zegt "het gaat 'm niet worden vandaag". Dan loop je te piekeren en kun je gewoon niks hebben. Toch zijn er steeds weer situaties die hoop geven voor de toekomst en daar moet je naar blijven kijken. We willen allebei erg graag dat de missie slaagt. Niets liever dan dat. Zelfs de kinderen zeggen niet meer gelijk ja op de vraag of ze terug willen naar NL. Het is nu "nah, ik weet het niet" of zoals Merel zei "ik wil wel een half jaar hier en dan een half jaar in NL wonen... ja, en mama doet de administratieve rompslomp wel ieder half jaar.... Maar goed, dat gaat dus nog steeds gestaag vooruit. De meiden hebben het trouwens ook eindelijk voor elkaar. Morgen (zaterdag) krijgen ze allebei een telefoon. Ze hebben ons gestalked, bedreigd, met liefde bedolven, bloed onder de nagels gehaald, gechanteerd enz enz maar ze hebben het voor elkaar. Morgen gaat het gebeuren....

 Met oud en nieuw zal het niet heel bijzonder worden. Rustig thuis en wat vuurwerk betreft zal het hier niet spectaculair zijn ben ik bang. Het wordt hier wel verkocht hoor, krijg je ook van die foldertjes van. Verder moeten we volgens Merel nog een paar dingen doen in de vakantie. Op school mochten de kinderen om de beurt vertellen wat ze gingen doen. Dat waren volgens merel steeds 3 dezelfde dingen. 1. Peperkoekjes maken 2. skieen. 3. naar marriannelund caramel kopen. Dat skieen heb ik onderzocht en er zijn hier een aantal "pistes"in de buurt. Wie weet komen we er aan toe...maar het is natuurlijk geen oostenrijk..het is een heuvel waarschijnlijk maar ben er toch erg benieuwd naar. wordt vervolgd....