schuldgevoel

Een emigratie brengt heel veel gevoelens met zich mee. 1 van deze gevoelens is een schuldgevoel. Nu is dit gevoel iets wat in ieders leven natuurlijk vaak een iets te grote rol speelt. En kan van iets kleins tot een groot schuldgevoel je leven in meer of mindere mate beinvloeden. Maar goed buiten het feit dat we hier natuurlijk wat schuldgevoelens tov de kids hebben heb ik dit ook tov Nederland en de mensen die je achterlaat.

Het speelt in ieder verhaal mee en beinvloed mijn enthousiasme over zaken wel eens. Ik ben dan wel eens bang alsof het overkomt dat het hier allemaal paradijs is en Nl slecht omdat we dat land hebben ingeruild voor Zweden. Als ik enthousiast bent over zaken die op een andere manier geregeld zijn in zweden ben ik bang dat ik mensen in NL voor het hoofd stoot. Natuurlijk is dit raar om je daarmee bezig te houden maar dat doe ik soms wel. Nederland hebben wij niet verlaten uit een onvrede om het land of de mensen om ons heen.  Het is een droom in ons leven maar dat doet niets af aan het feit hoe goed we het hadden in Nederland. Daar denken we nog best eens met weemoed aan terug. Hoe makkelijk was het leven met een koophuis, allebei een goede baan, lieve familie, heerlijke buren, vrienden om ons heen, alles op fietsafstand en nooit na te hoeven denken over je taal. Het wil dus ook niet zeggen dat we bepaalde dingen niet missen. Maar ik denk tot nu toe op een gezonde manier. We vergeten niemand we bouwen alleen een nieuw leven op. Dat is een geweldige ervaring. Ondanks alle tegenslag die we hebben gehad heeft niets ons ervan weerhouden om dit avontuur aan te gaan en daar ben ik nog elke minuut trots op en blij om. Ik weet dat veel mensen onze site lezen en dan denken "wauw, dat zou ik heus ook wel eens willen" de ene dag zou ik willen waarschuwen en roepen "doe het niet, blijf maar zitten waar je zit en verroer je niet.."Maar er zijn ook veel dagen waarop ik denk "absoluut doen, laat je door niets en niemand tegenhouden. de ervaring die je opdoet is gewoon geweldig. je voelt ineens wat het leven zonder zekerheden is en wat dat allemaal voor een nieuwe inzichten geeft. Het terugkijken op je leven wat je achter je hebt gelaten, vriendschappen, familie, collega's... Het leren van de taal maar ook de manier van kijken naar bv je kinderen. Het is zo makkelijk gezegd dat het zielig en moeilijk is voor ze. En nog dagelijks kan ik me schuldig voelen dat we ze uit hun vertrouwde leventje hebben weggerukt.  Maar de andere kant is het die ontzettend grote levensles die ze krijgen. Dat er meer is dan waar ze geboren en opgegroeid zijn. Dat vriendschappen ineens veel meer of juist veel minder kunnen betekenen. Dat ze ook karaktertrekken bij zichzelf gaan ontdekken of moeten gaan ontwikkelen om nieuwe contacten aan te gaan en een nieuw leven op te bouwen. Dat ze een andere cultuur en taal leren kennen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is dus eigenlijk ook een stukje verrijking van hun opvoeding die hun helpt om uiteindelijk zelfstandig te worden en niet bang te hoeven zijn voor een beetje tegenslag in het leven. En belangrijkste dat je altijd je dromen serieus moet nemen en ze waar mogelijk uit moet voeren! Maar dat je zeker niet alles in je schoot geworpen zult krijgen en je flink moet zwoegen om vooruit te komen! Dit waren zomaar weer wat hersenspinsels die ik even wilde delen. Vandaag een heerlijke dag thuis alleen gehad en dus even tijd om ons leven wat te delen...