slechte week

Al een hele tijd niks meer van ons laten horen maar ach, alles heeft zijn reden. Het ging of misschien gaat ook allemaal niet echt goed. Het gekke is dat op het moment dat ik dit typ zondagochtend is. Buiten heeft het sinds lange tijd flink gevroren. Alles is weer wit van het ijs en dus gelijk weer betoverend mooi. Voelt een beetje huichelachtig dat ik dan moet schrijven dat het niet goed gaat, of niet leuk is. Alsof hier de buitenwereld probeert het heel mooi te maken voor ons en wij zo ondankbaar reageren. Maar goed even het waarom? Dat is heel moeilijk te omschrijven. Het heeft toch steeds weer te maken met bureaucratie, het invullen van formulieren en het nog niet hebben van werk. Wij wilden na het pers.nummer eindelijk ook de aanvraag voor een verblijfvergunning gaan doen. Daarvoor heb je een pers.nr nodig en aangezien we dit hebben dachten we dat dat niet moeilijk zou gaan worden. Maar ook hiervoor hebben we het bewijs van skatteverket(belastingdienst) nodig van het eigen bedrijf wat we gestart zijn. Maar Pea (onze steun op administratief gebied) had dit nog steeds niet binnen. Er bleek iets fout gegaan te zijn bij skatteverket en de hele procedure stond gewoon nog stil Het is echt ongelovelijk maar waar! En daar is nu het wachten op. Ondertussen zijn de 3 maanden verstreken en zijn we dus officieel "illigaal"in zweden. Het buro wat onze papieren gaat verzorgen zegt dat we ons daar geen zorgen over hoeven maken. Dus dat laat ik gelijk los, maar lekker voelt het niet.

Verder zijn we ons aan gaan melden bij de försäkringkassan (instantie die alles op het gebied van ziektenkosten, kinderbijslag regelt.) Maar ook hier hebben we het bewijs voor nodig. Het is ongelovelijk. Toen kregen we een brief in de bus van onze ziektenkostenverz. in Nl. Ik was daar nog verzekerd met het hele gezin omdat ik nog een contract heb bij het westfriesgasthuis en een jaar onbetaald verlof. Alles van te voren geinformeerd maar ik heb al eerder gemeld dat men het vaak zelf ook totaal niet weet. En wat blijkt, op het moment dat wij ons uitschreven uit NL is ook de ziektenkostenverzekering van de kinderen gestopt. (12 augustus!!) alleen rob kon nog bij mij verzekerd blijven omdat zijn uitkering uit NL nog even doorliep in Zweden. Maar nu ook niet meer dus ook hij is niet meer verzekerd. Toen gingen dus even de alarmbellen rinkelen want op 11 september is Merel geopereerd aan haar blindendarm hier...Wij dus naar de försäkringkassan alhier om informatie in te winnen. Ons persoonsnr hebben we op 25 sept. pas aan kunnen vragen omdat we 5 weken op het bewijs van de NLdse belastingdienst moesten wachten dat we schuldenvrij NL hadden verlaten. En dus je snapt het al was Merel ook in Zweden niet verzekerd op het moment van de operatie. De aardige meneer vertelde ons dat we ons nooit hadden moeten uitschrijven uit Nl maar vlgs de Nldse regels moet dit wel... En vanaf dat moment was alle moed weg, de drooom uiteengespat en alleen een zwarte poel met modder waar we samen boven proberen te blijven en naar adem happen! Want de rekening van de Vårdcental (soort huisartsenpost) is al binnen, ong 200 euro. En ws moeten ook de gehele operatie en zieknhuiskosten zelf gaan betalen. Direct doorgereden naar Pea en daar ben ik gewoon in huilen uitgebarsten. Was best genant, Rob kon zich goed houden en heeft het allemaal doorgenomen. Pea beloofde erachteraan te gaan en probeerde ons gerust te stellen. Hij is echt een lieverd!  En dat is hoe de zaken er nu voorstaan. We wachten nog steeds op skatteverket en daarna kunnen we ons aan gaan melden bij de 2 laatste drempels... En tsja, dat is niet goed voor je energie. Ik vind het moeilijk om te dealen met mijn eigen gevoelens die wisselen van minuut tot minuut. Soms voel ik spijt, daarna komt natuurlijk heimwee naar het gewone rustige leven wat je ooit had. Maar dan komt mijn boosheid en vechtlust soms toch weer naar boven. Ik voel me besodemieterd doordat ik denk dat bepaalde informatie niet goed is gegeven. Een voorbeeld is ons bureau wat we hebben ingehuurd om de hele papierwinkel uit handen te nemen. Dat kun je dus lezen bij al mijn blogs...dat is niet zo. Ze regelen wel wat dingen maar ik denk dat ik dat er ook nog wel bij had kunnen hebben. Maar dat probeer ik los te laten en dat hebben we besloten en is betaald alleen weet ik dat ik het een ander niet zou adviseren. Rob is nog steeds aan het werk bij "Lasse". Echt deze man verdiend een stoel in de hemel. Hij volgt ons op de voet en Rob heeft veel steun aan hem. Hij helpt waar hij kan en elke week zegt ie tegen Rob "kom volgende week ook nog maar"

Maar we weten dat het afloopt en dus solliciteert Rob veel. Schrijft bedrijven, mailt enz. De ellende is alleen dat je heel vaak niet eens antwoord krijgt. En dit hele hoofdstuk is dus ook gewoon heel bedroevend. Het is heel frustrerend als je mailt en niks hoort, nog eens mailt weer niks hoort. En dan zie ik dat dat pijn doet en dan verlies ik langzaam mijn standvastige Rob. En dat doet heel erg pijn. Hij voelt zich ook vaak besodemieterd. Hij heeft zo vaak gehoord dat ze technisch personeel altijd nodig hebben in Zweden en nu je hier eenmaal bent waar zijn ze dan???? Al deze bovengenoemde ingredienten zijn natuurlijk uiteindelijk goed voor een heleboel spanningen. Als je allebei boos bent en teleurgesteld dan kun je allebei niet helder meer nadenken en reageer je je af op alles wat je eigenlijk het liefst is. Gelukkig hebben we dit vaak snel door en proberen we de zaken bespreekbaar te houden. Het is vaak pas laat als we naar bed gaan en praten veel. "over het waarom, en als, enz. Laatst met de meiden hebben we een cijfer gegeven aan het leven hier op dit moment. En alles meegenomen dus ook de geweldige steun hier, de mensen, de omgeving gaven Eva en ik het een 6. Rob een 5 en Merel een 4. Maar Merel zei erbij dat ze zich vaak een 8 voelt maar omdat ze altijd de zaken in Nl mist (paardje, vriendinnen) het toch een 4 is?!?

We gingen elkaar vragen stellen zoals bv "Er kwam nu een dwergje en je mocht 1 wens doen". Het was in alle ellende een mooi moment. De kinderen geven ons moed maar ook vaak zorgen. Je wil ze gelukkig hebben en ze geven wat je had gehoopt. Maar dat kan nog niet.

Verder hebben we ondertussen ook televisie en internet en vaste telefoon (staat bij contactgegevens) Ook dit ging natuurlijk niet zonder slag of stoot want voor een internet en telefoonabb moet je 7 maanden in Zweden wonen. Maar gelukkig was onze huisbaas (ook een stoel in de hemel voor hem) zo lief om een abbonement af te sluiten en nu hebben we dus alles. Ook hebben we afgelopen vrijdag een auto gekocht!! Geen volvo geen saab, maar een fiat puntootje...we houden het voorlopig nog maar even gewoon.

Ik ga nu stoppen omdat ik met de meiden ga paardrijden zo. En dan vergeet je alle zorgen als je rustig op de rug van dat mooie fjordje zit en een prachtig uitzicht hebt...