Update

Hier weer een kleine update van de afgelopen week. Het was een druk weekje. En allereerst zijn wij verblijd met de komst van oma Annie. We hadden haar 2, 5 maand niet gezien en voor zover we weten is dat nog nooit zolang geweest. Dus iedereen was blij haar weer te zien. Rob en de meiden hebben haar op het vliegveld opgehaald. Oma had van te voren sneeuw besteld en dat is gekomen. Helaas precies op het moment van ophalen wat een zware reis met zich meebracht. Onderweg hebben ze meerdere auto's op hun kantje in de greppel zien liggen. Gelukkig geen ernstige ongelukken maar toch om niet jaloers op te zijn. En het sneeuwde direct stevig door de hele nacht en de volgende dag. Nu ligt er dus een pak van minstens 30cm. Wij wonen op een heuvel, zeg maar gerust berg en dus waren we gister lichtelijk ingesneeuwd. Want zie daar met je auto maar eens af en zeker op te komen....En nog geheel niet voorbereid op dit natuurgeweld waren wij alleen in het bezit van een klein sneeuwschuivertje uit een kerstpakket van een paar jaar geleden. Rob is om kwart voor 7 begonnen maar tegen half acht was hij nog niet eens halverwege. Snel de moeder van een vriendinnetje gebeld die verderop woont en gevraagd of Eva en Merel mee konden rijden naar de bushalte...ze moest lachen en ik voelde dat ze dacht " die net geemigreerde Nederlanders moeten nog een boel leren".... Maar probleem opgelost. De school van Ole gebeld dat het iets later werd omdat wij een beetje probleem hadden met auto en berg.. Ook een smalend lachje klonk maar gelukkig konden we er zelf de humor ook wel van inzien. Rob moest eerst naar een storing maar beloofde daarna direct op zoek te gaan naar een serieus sneeuwruimapparaat! Halverwege de ochtend belde hij...er waren er niet veel meer nog 2 om te kiezen en bij de andere winkels niets meer in voorraad.

Er was 1 kleintje maar daar is ons pad te groot voor dus die ander moest het worden. Een flinke uitgave zo op sinterklaasdag maar echt noodzakelijk. S'middags direct in elkaar gezet en gaan met die banaan! Wat een vermogen, de sneeuw spuit alle kanten op. GEWELDIG!  Kijk en op dat soort momenten zijn we heel gelukkig. Misschien niet te begrijpen voor mensen die niet van sneeuw houden maar het was gewoon super om met dat apparaat door de tuin te lopen in de kou. Het langzaam te zien gaan schemeren maar toch het licht van de witte sneeuw die het donker nog wat tegenhoudt. We hebben buiten een ware iglo gemaakt en een glijbaan de berg af, helaas met als resultaat een behoorlijke blauwe en zeer pijnlijke plek op mijn scheenbeen door de boom die ik tegenkwam... Ik voelde mij weer 30 jaar jonger maar dat wordt dan weer pijnlijk duidelijk dat ik dat niet meer ben...

De natuur is hier ook weer zo mooi met de sneeuw. Zover je kijken kunt ongerepte en onaangetaste sneeuwvlakten in het bos en de weilanden... Zoveel sporen die door de tuin lopen zodat je denkt dat er minstens een vergadering plaatsvind in de tuin in de nacht. De sinterklaasavond kon dus beginnen. Ole en Rob zaten vooraf nog even in bad waarbij er een strooipiet een hand pepernoten door het raam naar binnen gooide... Het sinterklaasgevoel leeft hier natuurlijk lang niet zo als in Nederland maar de stemming zat erin. En ja hoor na lang wachten en zingen stond er een slee voor de deur met 2 zakken tot de rand gevuld! Ze zijn allemaal behoorlijk verwend. Ole veel lego en de meiden veel paardenspul. Ook oma Annie, Rob en ik nog de nodige kadootjes binnengesleept. Een geslaagde avond al met al. We hebben een enorm leuk boek gekregen over Nederland. Heel erg leuk getekend en op elke bladzijde moet je een aantal voorwerpen zoeken en zit een kinderliedje verborgen. Echt heel erg leuk en je blijft ernaar kijken en zoeken.

Hoe gaat het verder met ons. Rob tot op heden nog aan het werk en ik ook. De meiden gaan eigenlijk lekker. Merel zit beter in haar vel, we horen af en toe het vertrouwde gezang weer door het huis schallen. Normaal gesproken riepen we dan altijd "als je voor mij zingt mag je stoppen" Maar nu genieten we ervan...

Merel heeft vandaag haar laatste dag in de internationale klas gehad. Gaat vanaf morgen weer helemaal terug naar haar school in Frodinge. Eigenlijk zou dit na de kerstvakantie zijn maar aangezien er ineens erg veel nieuwe kinderen in de internationale klas zijn gekomen uit verre landen hebben ze ruimte nodig. Beetje raar wel natuurlijk want ineens was merel zo vreselijk goed en kon ze echt terug enz enz..." maar ze hadden gewoon ruimte nodig"

Begrijpelijk hoor, en gelukkig heeft Merel er geen problemen om gemaakt.

Eva gaat na de kerstvakantie volledig naar haar klas en ziet er totaal niet tegenop! Super!

Ole gaat lekker, huilt op dinsdag bij het wegbrengen, woensdag iets minder en donderdag niet...en zo is dat een terugkomend ritueel elke week.

Eva maakt zich langzaam op voor haar verjaardag en de komende luciaviering waar we allemaal naar uit kijken! We voelen ons best wel goed ondanks wat administratieve onzekerheid. Maar alle papieren zijn de deur uit voor ons verblijfsrecht. Ook de aanmelding voor de ziektekostenverzekering en kinderbijslag enz enz is gedaan. Verder loopt de zaak van de blindendarmoperatievergoeding nog steeds. Vandaag een gesprek gehad met iemand van de verzekering hier. Die heeft verteld dat ik vanaf 29 augustus ook hier verzekerd was omdat ik ook werkte toen en dus ws ook de kinderen. We zijn vol van hoop maar durven niet te juichen. Binnen 48 uur krijgen we antwoord. Vorige week nog een gesprek gehad met de verzekering in NL maar daar krijg je geen antwoord en alleen maar te maken met mensen die er niet voldoende vanaf weten en doorverbinden met de afdeling die het wel weten dat is onmogelijk! Zo ontzettend frustrerend! Vandaag ook de belastingdienst NL aan de telefoon gehad waar wij een officiele klacht hebben ingediend door alle ellende rond de verklaring van betalingsgedrag...ooit al eens kort beschreven in een blog....Maar wat blijkt we zijn in het gelijk gesteld...er zijn enorm veel fouten gemaakt. En mocht het zo zijn dat we de operatie zelf moeten betalen kunnen we een schadeclaim indienen bij de belastingdienst omdat zij er veel te lang over hebben gedaan om de verklaring te geven met alle gevolgen van dien.... Maar goed zo weer even een tipje van de sluier die emigreren heet!

Vanmiddag was Rob nog even bij de belastingdienst hier in Vimmerby waar hij meeluisterde naar een nederlands echtpaar wat net alle papieren aan het invullen was voor de emigratie (persoonsnummer etc). Toen ze klaar waren en opstonden zeiden ze opgelucht tegen elkaar "Nou, dat is afgerond"....Rob schoot in de lach en kon het niet laten te antwoorden met:  " Nou, reken daar maar niet op hoor!!" Omdat ze Rob vlak daarvoor hadden horen praten met iemand die hij tegenkwam reageeerde ze erg verbaasd dat hij zo "goed " zweeds sprak. Tjsa,...was ie weer trots op natuurlijk..... (pak je geluksmomentjes...)

Over geluksmomentjes gesproken het huis is voorzien van leuke groene takken vers uit het bos geplukt en daar doorheen leuke lichtjes. Kaarsjes buiten op de stoep, we intergreren met plezier. tsja, we voelen ons wat beter al is het allemaal nog maar erg dun ijs!

In de fotogalerij zal ik nog wat leuke recente fotootjes plaatsen en tot de volgende keer maar weer!