Winter in Zweden en meer avonturen.

De wintertijd is hier ook ingegaan vannacht. Ik was dit even vergeten en dus zit ik lekker vroeg van het uitzicht te genieten. Het heeft hier behoorlijk gevroren zo te zien vannacht en nu is het buiten -4,2 gr.

De zon komt langzaam op en schijnt over de bevroren bijna kale bomen. De rest van de natuur is wit van de rijp. Het is een prachtig gezicht!

Net even door de tuin gewandeld en dan ben ik blij met onze beslissing, ondanks alle tegenslag even een moment van geluk! En die momenten proberen we te pakken en vooral op te slaan en om te zetten in energie om de boel op de rit te krijgen!

De afgelopen week is rustig verlopen. De kinderen gaan op zich erg lekker. Merel geeft nog wel aan dat ze alles in NL mist. Met name vriendinnen en paarden en dat ze best terug zou willen maar ze is niet meer zo boos en verdrietig als een paar weken geleden. Ze is vrolijk en gaat met plezier naar school. Na de herfstvakantie gaat ze op de school waar ze nu zit wat meer intergreren in klas 4. Dit is om de taal goed te trainen. Ze zal mee gaan doen met gym, textiel en handenarbeid. We hebben ook voorgesteld om haar 1 dag terug te doen naar haar eigen school om het contact te behouden. Hier gaan we na de herfstvakantie verder mee. De schoolkatalogus met alle schoolfoto's van de hele gemeente is ook binnen en daar staat ze prominent op een foto tijdens het buiten spelen!

Ole went wat meer op school maar het er naartoe gaan blijft wat moeilijk. Afgelopen donderdag hebben we hem voor het eerst zonder huilen weggebracht. Op school zeggen ze dat het prima gaat. Hij praat de hele dag vertelde de juf. Maar gewoon in het nl's en dat vinden ze erg grappig. Hij zit dus niet stil in een hoekje maar kletst en kletst de oren van hun hoofd. Zij praten gewoon in het zweeds terug en hij schijnt een boel te begrijpen. Thuis vraagt hij heel erg veel wat woorden betekenen in het zweeds en hij zingt ook al af en toe wat.

Aan tafel zong hij van de week ineens dit " ingen cykel, ingen bil, ingen farlig krokodil?" Dit zingen ze altijd als ze de weg over moeten steken bij school. En het betekent "Geen fiets, geen auto, geen gevaarlijke krokodil? "   (die krokodil was niet zo moeilijk te raden denk ik?)

Het komt best goed met hem verwachten we. Afgelopen dinsdag heb ik hem opgehaald op de fiets. Dacht laat ik eens sportief zijn. 15 km is het totaal maar pffff ik was echt kapot. heuveltje op heuveltje af...De juf haar mond viel open toen ze me aan zag komen. Dat is hier niet echt gebruikelijk dus ik had echt bekijks op mijn grote NL'se fiets met het rek voorop.

Eva draait lekker. Ook zij gaat steeds meer naar haar eigen klas. Dit voelt erg goed en het is "gewoon" school zegt ze. Het kind waar we van hadden verwacht dat ze het het meest moeilijk zou krijgen draait bijna zonder problemen nu haar nieuwe leventje in. Na de herfstvakantie worden haar lessen ook uitgebreid naar textiel, frans en nog wat uren in haar eigen klas. In de internationale klas is het ondertussen behoorlijk internationaal geworden. Afgelopen week zijn er 2 kinderen uit afganistan bijgekomen. Meisje van 15 en jongetje van 13. Tsja, en dat zijn geen kinderen van ouders die er altijd al van droomden naar Zweden te gaan denk ik.  Na de vakantie komen er ook nog kindjes uit een ander ver land, ze dachten Cambodja maar dat wisten ze niet precies meer. Door Ulla was gevraagd aan de meiden om ze een beetje te begeleiden en dat hebben ze gedaan. Zo is het mooi om te zien dat ze na een korte tijd en zelf nog vol in het "wenproces" zich al wat verantwoordelijk voelen. En merken we dat ze nu weten hoe die kinderen zich moeten voelen. Een levenslesje van grote klasse. Dat staat niet in de schoolboeken beschreven was laatst een mooie zin uit een email die ik van iemand kreeg!

En dat is absoluut waar. Eva gaf van de week aan dat als we nu zouden besluiten terug te gaan ze dat absoluut niet leuk zou vinden. ( ze hoort wel eens wat roepen, hihi) We hadden een gesprek over de invloed van alle "negatieve" zaken op het gezin. Is zo leuk dat je dat soort gesprekken kan hebben met je kind! Toch ervaarde zij ook een boel positieve dingen en dat sterkt je weer in je gevoelens.

Dus  adem in adem uit en op naar een nieuwe week. Rob zijn laatste week gaat helaas in bij Lasse. Het is jammer maar er wordt hier en daar wel gevraagd naar zijn cv. Lasse doet enorm zijn best en boort al zijn contacten aan. Dit blijft gewoon een gevoelig onderwerp en daar piekeren we best over natuurlijk. Maar ook wat dit betreft is het een kwestie van lange adem! Hij doet zijn best en meer kun je niet doen.

En over lange adem gesproken...het persoonsnummer heeft zich ook nog niet gemeld. As dinsdag is dat 5 weken geleden dat alle papieren in orde leken te zijn en niets ons in de weg kon staan...

Pea(onze steun en toeverlaat in alle financiele en administratieve zaken) heeft nu contact met de belastingdienst opgenomen en dat is ook weer kwestie van wachten! Verder kregen we bericht dat onze auto uiterlijk eind december gekeurd moet worden of overgezet zijn op zweeds kenteken...maar dat kan allemaal nog niet omdat blablablabla...dus als het inderdaad allemaal heel lang duurt zullen we met de auto terug moeten om deze in NL te laten keuren want dat mag niet in het buitenland. En als je het niet doet dan krijg je een boete...nou is een boete wel even goedkoper voorlopig dan de reis terug maar je zit ws ook met je verzekering..

De zorgverzekering blijkt ws ook iets anders als dat we van te voren geinformeerd hebben bij de zorgverzekering en nu moet er een toetsingsformulier ingevuld worden zodat gekeken kan worden of we wel verzekerd zijn hier met de zorgverzekering van NL. Eerst zou dit zo zijn omdat ik onbetaald verlof heb en nu is dat nog maar de vraag? Ach, lekker formuliertje om romantisch bij kaarslicht met een glaasje wijn erbij weer samen in te vullen!! Met een beetje pech kunnen we de blindedarm operatie lekker zelf betalen. Want hier zijn we ook nog niet verzekerd omdat.....Niemand mag hier momenteel dus ook maar iets risicovols doen want we zijn als de dood dat er iets gebeurd.

Zo even een heel klein tipje van de sluier van de administratieve kolerezooi die je er gratis en voor niets bij krijgt...Al zin in gekregen om te emigreren? En ik kan je verzekeren dat het echt een klein tipje opgelicht is hoor! De rest willen we jullie besparen! Nu gaan we gewoon lekker door met de leuke dingen en de zaken die wel goed gaan. Wb de sociale contacten gaat het goed. Vorige week zijn Lasse en zijn vrouw Titti hier geweest en hebben we heerlijk gegeten. Vlaams stoofvlees van Rob en duivelse kaasfondue. ze zaten te eten!!! En ze hadden al snel een "vrijdagsbroek" dat betekent hetzelfde als "je broek op de vreethaak"! Dus veel te veel gegeten hebben!

Heerlijk gepraat en gelachen! Alles in het zweeds en nieuwe woorden geleerd. Rob is nog bezig nmet het ontdekken van de dartaktiviteiten hier in de omgeving en hoopt snel weer eens een pijltje te kunnen werpen.

Ikzelf ben al 2 keer naar jympa geweest. Dit is een soort arobics maar dan niet echt met dansen. het is steeds 1 pas of oefening op muziek maar geen en dat is voor diegene die mijn danscapaciteiten kennen belangrijk om te weten COMBINATIES! Het is heel ongedwongen en geen strakke gladde sportsschoolpakjes enz. Gewoon in de gymzaal van de school van Eva en allemaal in een grote kring. Er doet mee van jong tot oud van dik tot dun. En iedereen doet het op haar eigen tempo en hoeft niet allemaal dezelfde kant op (godzijdank voor mij dan weer)

Hier krijg je natuurlijk ook weer nieuwe contacten van en dat is leuk! Nieuwe mensen leren kennen is onze nieuwe hobby geworden!

De beesten gaan eigenlijk ook heel lekker. Ook wel eens leuk om daar wat over te schrijven. Onze huisbaas vroeg ons laatst of we last hadden van muizen waarop Rob heel droog antwoordde dat de muizen meer last van ons hadden...Het zijn gewoon echt gruwelijke moordmachines geworden maar voordeel is dat we echt geen muis hebben!

Van de week zaten rob en eva aan de keukentafel en Sem zat er gezellig tussenin op tafel. Ineens uit het niets kotst hij zo een half vergane muis uit. Echt bijna bij ze op schoot...Zo ontzettend vies maar we kwamen niet meer bij natuurlijk!

Zappa is nog steeds erg fit en speurt als een ware waakhond het bos door. Niet meer los want ze is zo doof als een kwartel en ze ruikt wel allerlei wild dus dan raak je haar zo kwijt. Is 1 keer gebeurd dus dat moesten we maar niet meer doen.

Maar van haar verkalkte ruggenwervel heeft ze geen last meer. Ze is vrolijk en lijkt zich prima gesetteld te hebben hier op Hogen!

Het nieuwe adres waar Eva en Merel paardrijden is ook echt geweldig. Ze hebben daar 9 fjorden (incl 2 veulens) en een stier.

De plek is adembenemend mooi en de mensen erg aardig. Voor een schijntje mogen ze daar 2 x per week (of meer als ze dat willen) komen rijden, borstelen, knuffelen enz enz

Ze hebben vorige week hun eerste bosrit gemaakt samen met een NL's meisje wat hier al 5 jaar woont. Woensdagavond hebben ze in de bak gereden en gaf Annelie (eigenaresse) ze nog les ook. Zij is nu hoogzwanger maar als ze eenmaal bevallen is zal zij ook regelmatig meegaan het bos in en ze van alles leren.

En ik ga ook beginnen. Het zijn hele lieve paarden en ik heb er echt zin in. Vandaag hebben de meiden heerlijk in het weiland gereden. Het was natuurlijk allemaal wit en zo mooi. Strak blauwe lucht! Mooie foto's gemaakt waarvan ik er een aantal in de galerij zal plaatsen zo.

Vanmiddag heb ik uitgestapt,   oooooo wat geweldig!

Ach, ik lees net het hele stuk aan Rob voor en we komen tot de conclusie dat het leuk klinkt als je het leest..hihihi meemaken is een andere zaak. De tranen van geluk, verdriet en frustratie vloeien hier behoorlijk door elkaar. Het is een absolute survival maar als het allemaal achter de rug is hopen we dat we kunnen zeggen....

 "het was de moeite waard!"